Interview met Manon Bakker

---Übersetzung weiter unten---

Nederlands kampioen bij de nieuwelingen (U17), 2 x bij de junioren (U19) en bij de beloften (U23), en bezig aan een sterk seizoen met enkele mooie podiumplaatsen tussen de elite dames in Hamme en Overijse de laatste weken. Geen wonder dat Manon Bakker de grote favoriet was op het WK U23 dit jaar in Oostende. Zorgde dit voor extra druk, en hoe het allemaal is verlopen lees je in onderstaand interview dat ik, wegens Corona nog steeds telefonisch, met Manon heb gehouden.

Manon Bakker

Het is al weer een aantal jaren geleden dat mijn vrouw en ik in Hoogerheide besloten na de trainingen op zaterdag een kop koffie te gaan drinken op ons vaste adres. Daar ga je dan met je camera’s en cameratas, en we raakten aan de praat met een echtpaar dat ook koffie zat te drinken. Ze vroegen of ik mooie foto’s had kunnen maken, en ik vroeg of ze hier als supporter waren. Wilma en Jan Bakker, zo heetten ze, gaven aan dat hun dochter ook meereed, en dat ze daarom natuurlijk als suppoorters aanwezig waren. Manon was haar naam, en ik moest eerlijk toegeven dat ik die naam niet direct kende. Maar vanaf die wedstrijd ben ik Manon met meer belangstelling gaan volgen, en wat een geweldige ontwikkeling heeft zij de laatste jaren doorgemaakt.

JdJ: Manon, kun je iets meer over jezelf en je familie vertellen?

MB: Ik woon nog thuis bij mijn ouders, heb een tweelingzus en een twee jaar oudere broer, en houd me sinds ongeveer 3 jaar fulltime met wielrennen bezig. Ik heb een opleiding voor fietstechnicus afgemaakt, zodat ik in ieder geval mijn eigen materiaal kan repareren en onderhouden, en heb daarna nog enige tijd op de Johan Cruijff Academie gestudeerd, maar dit niet afgemaakt. Voor de toekomst interesseert fysiotherapie me, maar voorlopig ligt de focus op het fietsen.

JdJ: Is wielrennen je eerste sport, en hoe ben je ooit op de fiets en dus in het veldrijden terecht gekomen?

MB: In mijn jeugd heb ik altijd gevoetbald, totdat wij verhuisden van Nunspeet naar Swifterbant. Mijn broer ging daar wielrennen, en wij gingen mee om te kijken. Toen wilde ik eigenlijk gaan BMX-en, maar dat vonden mijn ouders te gevaarlijk, en toen ben ik ook maar gaan wielrennen. Al snel kwam daar de MTB en crossfiets bij om in de winterse maanden de conditie te onderhouden, en later heeft de liefde voor de crossfiets de overhand gekregen. Tussendoor heb ik ook nog op de baan gefietst, maar dat vond ik minder leuk om te doen. Op de MTB heb ik ook nog wedstrijden gereden, en ben zelfs Nederlands Kampioen bij de nieuwelingen en junioren geweest.

Ik ben lid van het cyclocrossteam Credishop-Fristads en daarnaast rijden de rensters van de verschillende ploegen van de gebroeders Roodhooft in het Ciclismo Mundial team, wat zich op wegwedstrijden richt. Persoonlijk ben ik meer iemand voor de klassiekers, en naast Parijs-Roubaix vind ik de Ronde van Drenthe een hele mooie koers. Ook hier gaat een groot gedeelte over de (iets minder) beroemde kinderkopjes. Ik zie mezelf voorlopig niet als klassement renster, vooral het klimmen is voor verbetering vatbaar.

JdJ: Tot wanneer loopt je contract? En tot wanneer blijf je als belofte fietsen?

MB: Mijn contract loopt tot na het volgende veldrit seizoen, en dit is mijn laatste seizoen als U23 renster. Ik wordt volgend jaar 22, en de UCI regels betekenen dat ik volgend seizoen naar de eliterensters moet overstappen.

JdJ: Je was de grote favoriet voor het WK in Oostende. Was je extra nerveus, en hoe verliep je wedstrijd?

MB: Ik had eigenlijk helemaal geen last van zenuwen, maar mijn start ging volledig de mist in. Ik werd links en rechts voorbijgereden, waardoor ik in ongeveer de 15e positie bij het eerste bruggetje kwam. Daar viel een Française enkele meters voor mij, waardoor ik van de fiets moest. Daarna viel ik in het zand na de afdaling van de hoge brug, en was een goede klassering verkeken. Na de eerste ronde kwam ik als 14e door, ik heb nog even op plaats 5 gereden maar ben tenslotte als 7e gefinisht. Heel erg jammer natuurlijk, maar ik hoop de goede vorm de laatste 6 wedstrijden van het seizoen nog te kunnen tonen.

JdJ: heb je favoriete, en minder favoriete parcoursen?

MB: Een echt klimparkoers zoals de Koppenberg ligt me minder, maar wedstrijden als Brussel, met de schuine kanten en power zones, en ook Namen, Koksijde, Zonhoven vind ik heel leuk. Hoewel het in deze tijd zonder publiek in bijvoorbeeld Zonhoven heel zwaar zou zijn in de kuil, die aanmoedigingen mis je daar op zware momenten toch. Wel zijn momenteel de aanwijzingen van de kant makkelijker te verstaan. Hoewel er geen publiek is nemen het aantal volg en vriendschapsverzoeken op Instagram en Facebook behoorlijk toe, ik probeer daar geregeld iets te plaatsen wat met onze sport te maken heeft.

JdJ: Hoe zien jouw trainingen er uit, en wie begeleid je daarin?

MB: Afhankelijk van het moment van het seizoen train ik 1x per 2 weken op woensdag met het Credishop-Fristads team, de andere woensdag met een groep in Hattem. Ik wordt begeleid door ert-Jan Hamer, die ook Puck Pieterse onder zijn hoede heeft. Op de weg train ik vooral op de vermogensmeter, in het veld meer op gevoel omdat je daar natuurlijk niet continue op je computer kunt kijken wat bijvoorbeeld je hartslag is. Verder wordt er nog op lopen getraind, en ook de sportschool wordt regelmatig bezocht.

Tijdens wedstrijden is mijn vader altijd als mecanicien in de post te vinden, met nog iemand van ons Credishop-Fristads team.

Manon Bakker

 

 

JdJ: Jij bent een van de weinige vrouwen die over de balken springt, is dit ook een gevolg van specifiek trainen?

MB: Dat klopt, daar train ik sinds vorig jaar specifiek op. Doordat je niet af/op hoeft te stappen, en dus niet los/vast te klikken met de pedalen levert dit een kort moment van rust tijdens de wedstrijd, waardoor de spieren toch even kunnen ontspannen.

JdJ: Wat doe je in je vrije tijd naast het fietsen?

MB: Koken is een van mijn grote hobby’s, en ik houd van gezonde voeding, dus dat is als topsporter alleen maar meegenomen. Omdat mijn moeder helaas aan een rolstoel gebonden is kook ik thuis vaak, en doe ook de boodschappen. We staan in principe vrij in wat we eten, maar dat gaat bij mij dus automatisch.

Ik ben niet iemand die naar muziekfestivals gaat, mijn muzieksmaak ligt meer bij de rustigere muziek zoals bijvoorbeeld James Blunt.

Manon, bedankt voor je tijd en heel veel succes gedurende de laatste wedstrijden van dit seizoen, en volgend seizoen bij de Elite dames.

Voor cx-sport.de

Door John de Jong

www.jojodive.nl 

Manon Bakker (C) Anton Vos

(C) Anton Vos

Übersetzung (janvommars powered by Google)

Niederländische Meisterin mit den Neulingen (U17), 2 x bei den Junioren (U19) und mit den U23 und erreichte sich in den letzten Wochen einer starken Saison einige schöne Podestplätze als Elite-Damen in Hamme und Overijse. Kein Wunder, dass Manon Bakker bei den diesjährigen U23-Weltmeisterschaften in Ostende der große Favorit war. Dies erzeugte zusätzlichen Druck, und wie alles nach unten ging, können Sie in dem Interview unten lesen, dass ich immer noch  wegen Corona mit Manon telefonisch  führte.

Es ist ein paar Jahre her, dass meine Frau und ich  beschlossen haben, nach dem Training im Hoogerheide am Samstag eine Tasse Kaffee in unserer Stammadresse zu trinken. Dort gehen Sie mit Ihren Kameras und Kameratasche, und wir haben mit einem Paar gesprochen, das dort auch Kaffee getrunken hat. Sie fragten, ob ich schöne Fotos gemacht habe, und ich fragte, ob sie als Suporter hier waren. Wilma und Jan Bakker, so hieße sie, deuteten an, dass ihre Tochter auch eine Sekunde brauchte und dass sie natürlich als Suporter hier waren. Manon war ihr Name, und ich muss ehrlich zugeben, dass ich diesen Namen nicht direkt kannte. Aber von nun an verfolgte ich Manon mit mehr Interesse, und was für eine großartige Entwicklung sie in den letzten Jahren durchlaufen hat.

JdJ: Manon, kannst du mir ein wenig mehr über dich und deine Familie erzählen?

MB: Ich lebe immer noch zu Hause bei meinen Eltern, habe eine Zwillingsschwester und einen zwei Jahre älteren Bruder und ich fahre seit etwa 3 Jahren Vollzeit Rad. Ich absolvierte eine Ausbildung zum Fahrradtechniker, damit ich wenigstens meine eigene Ausrüstung reparieren und warten kann, und habe dann einige Zeit an der Johan Cruyff Academy studiert, aber nicht abgeschlossen. Für die Zukunft interessiert mich die Physiotherapie, aber im Moment liegt der Fokus auf dem Radfahren.

JdJ: Ist Radfahren dein erster Sport? Wie bist du damals zum Fahrrad und damit zm Cyclocross gekommen?

MB: In meiner Jugend habe ich immer Fußball gespielt, bis wir von Nunspeet nach Swifterbant gezogen sind. Mein Bruder ging dort Radfahren und wir schauten zu. Dann wollte ich eigentlich BMX machen, aber meine Eltern dachten, das sei zu gefährlich, und dann bin ich auch Fahrrad gefahren. Bald kamen das MTB und das Crossrad hinzu, um den Zustand in den Wintermonaten aufrechtzuerhalten, und später überwog die Liebe zum Cyclocross. Zwischendurch bin ich auch auf der Bahn gefahren, aber ich fand das weniger spannend. Auf dem MTB fuhr ich auch, und sogar holländischer Meister mit den Newcomern und Junioren.

Ich bin Mitglied des Cyclocross-Teams Credishop-Fristads und zusätzlich fahren die Fahrer der verschiedenen Teams der Brothers Roodhooft im Ciclismo Mundial Team, das sich auf Straßenrennen konzentriert. Ich persönlich bin eher jemand für die Klassiker, und neben Paris-Roubaix finde ich die Tour of Drenthe ein sehr schönes Rennen. Auch hier dreht sich ein großer Teil um die (etwas weniger) berühmten Kopfsteinpflastersteine. Hauptsächlich sehe ich mich nicht als Rennfahrer, vor allem das Klettern ist verbesserungswürdig.

JdJ: Bis wann läuft Ihr Vertrag aus? Und bis wann fährst die noch U23?

MB: Mein Vertrag läuft bis nach der nächsten Crosssaison, und das ist meine letzte Saison als U23-Läufer. Ich werde nächstes Jahr 22 Jahre alt, und die UCI-Regeln bedeuten, dass ich nächste Saison zu den Elitefahrern wechseln muss.

JdJ: Du warst der große Favorit für die Weltmeisterschaften in Ostende. Warst du besonders nervös, und wie lief das Rennen?

MB: Ich war eigentlich gar nicht nervös, aber mein Start ist völlig schief gelaufen. Ich wurde nach links und rechts gedrängt, so dass ich an die erste Brücke in etwa der 15. Position kam. Dort stürzte eine Französin ein paar Meter vor mir und zwang mich vom Fahrrad. Dann fiel ich nach dem Abstieg der Hochbrücke in den Sand, und eine gute Klassifizierung ging verloren. Nach der ersten Runde wurde ich 14., ich schafte es noch an die 5. Position, wurde aber am Ende Siebte. Es ist natürlich schade, aber ich hoffe, in den letzten sechs Rennen der Saison eine gute Form zeigen zu können.

JdJ: Hast du Lieblingskurse und weniger Lieblingskurse?

MB: Ich mag echte Kletterparcours wie den Koppenberg, aber auch Rennen wie Brüssel, mit den schrägen Hängen und auch Namur, Koksijde, Zonhoven mag ich wirklich. Obwohl es an diesem Tag ohne Publikum in Zonhoven zum Beispiel in der Grube sehr schwer war, vermisst man diese Ermutigungen dort in schwierigen Zeiten. Im Moment sind die Anweisungen von der Seite jedoch leichter zu verstehen. Obwohl es kein Publikum gibt, hat Anzahl der Folge- und Freundschaftsanfragen auf Instagram und Facebook deutlich zugenommen. Ich versuche regelmäßig etwas zu posten, was mit unserem Sport zu tun hat.

JdJ: Wie sehen Deine Trainingseinheiten aus, und wer begleitet dich dabei?

MB: Je nach Jahreszeit trainiere ich am Mittwoch alle zwei Wochen mit dem Credishop-Fristads-Team, den anderen Mittwoch mit einer Gruppe in Hattem. Begleitet werde ich von Ert-Jan Hamer, der auch Puck Pieterse betreut. Auf der Straße trainiere ich hauptsächlich mit Powermeter, im Feld mehr auf Gefühl, weil man natürlich nicht ständig auf den Computer schauen kann, was zum Beispiel gerade deine Herzfrequenz ist. Es gibt auch Lauftraining, und die Turnhalle wird auch regelmäßig besucht.

Bei Wettkämpfen ist mein Vater immer als Mechaniker im Depot zu finden und anderen unseres Credishop-Fristads-Teams.

JdJ: Du bist eine der wenigen Frauen, die über die Balken springt, ist das auch ein Ergebnis eines speziellen Trainings?

MB: Das stimmt, ich trainiere seit letztem Jahr speziell darauf. Da man nicht ab und aufsteigen muss und das ein- udn ausklicken spart, bietet dies einen kurzen Moment der Ruhe während des Rennens, der es den Muskeln ermöglicht, sich zu entspannen.

JdJ: Was machst du in deiner Freizeit außer dem Radfahren?

MB: Kochen ist eines meiner großen Hobbys, und ich liebe gesundes Essen, also alles, was als Spitzensportler vertretbar ist. Da meine Mutter leider an den Rollstuhl gefesselt ist, koche ich oft zu Hause und kaufe ein.  Ich bin nicht jemand, der zu Musikfestivals geht, mein Musikgeschmack ist eher in der leiseren Musik wie James Blunt.

Manon, vielen Dank für Ihre Zeit und viel Erfolg in den letzten Spielen dieser Saison, und nächste Saison mit den Elite-Damen.

  • Manon1.jpg
  • Manon2.jpg
  • Manon3.jpg
  • ManonBakker.jpg
  • ManonBakker1.jpg
  • ManonBakker3.jpg
  • ManonBakker2.jpg