Interview met Manon Bakker op 4 februari 2021

Door John de Jong voor CX-sport.de

Nederlands kampioen bij de nieuwelingen (U17), 2 x bij de junioren (U19) en bij de beloften (U23), en bezig aan een sterk seizoen met enkele mooie podiumplaatsen tussen de elite dames in Hamme en Overijse de laatste weken. Geen wonder dat Manon Bakker de grote favoriet was op het WK U23 dit jaar in Oostende. Zorgde dit voor extra druk, en hoe het allemaal is verlopen lees je in onderstaand interview dat ik, wegens Corona nog steeds telefonisch, met Manon heb gehouden.

Het is al weer een aantal jaren geleden dat mijn vrouw en ik in Hoogerheide besloten na de trainingen op zaterdag een kop koffie te gaan drinken op ons vaste adres. Daar ga je dan met je camera’s en cameratas, en we raakten aan de praat met een echtpaar dat ook koffie zat te drinken. Ze vroegen of ik mooie foto’s had kunnen maken, en ik vroeg of ze hier als supporter waren. Wilma en Jan Bakker, zo heetten ze, gaven aan dat hun dochter ook meereed, en dat ze daarom natuurlijk als suppoorters aanwezig waren. Manon was haar naam, en ik moest eerlijk toegeven dat ik die naam niet direct kende. Maar vanaf die wedstrijd ben ik Manon met meer belangstelling gaan volgen, en wat een geweldige ontwikkeling heeft zij de laatste jaren doorgemaakt.

JdJ: Manon, kun je iets meer over jezelf en je familie vertellen?

MB: Ik woon nog thuis bij mijn ouders, heb een tweelingzus en een twee jaar oudere broer, en houd me sinds ongeveer 3 jaar fulltime met wielrennen bezig. Ik heb een opleiding voor fietstechnicus afgemaakt, zodat ik in ieder geval mijn eigen materiaal kan repareren en onderhouden, en heb daarna nog enige tijd op de Johan Cruijff Academie gestudeerd, maar dit niet afgemaakt. Voor de toekomst interesseert fysiotherapie me, maar voorlopig ligt de focus op het fietsen.

JdJ: Is wielrennen je eerste sport, en hoe ben je ooit op de fiets en dus in het veldrijden terecht gekomen?

MB: In mijn jeugd heb ik altijd gevoetbald, totdat wij verhuisden van Nunspeet naar Swifterbant. Mijn broer ging daar wielrennen, en wij gingen mee om te kijken. Toen wilde ik eigenlijk gaan BMX-en, maar dat vonden mijn ouders te gevaarlijk, en toen ben ik ook maar gaan wielrennen. Al snel kwam daar de MTB en crossfiets bij om in de winterse maanden de conditie te onderhouden, en later heeft de liefde voor de crossfiets de overhand gekregen. Tussendoor heb ik ook nog op de baan gefietst, maar dat vond ik minder leuk om te doen. Op de MTB heb ik ook nog wedstrijden gereden, en ben zelfs Nederlands Kampioen bij de nieuwelingen en junioren geweest.

Ik ben lid van het cyclocrossteam Credishop-Fristads en daarnaast rijden de rensters van de verschillende ploegen van de gebroeders Roodhooft in het Ciclismo Mundial team, wat zich op wegwedstrijden richt. Persoonlijk ben ik meer iemand voor de klassiekers, en naast Parijs-Roubaix vind ik de Ronde van Drenthe een hele mooie koers. Ook hier gaat een groot gedeelte over de (iets minder) beroemde kinderkopjes. Ik zie mezelf voorlopig niet als klassement renster, vooral het klimmen is voor verbetering vatbaar.

JdJ: Tot wanneer loopt je contract? En tot wanneer blijf je als belofte fietsen?

MB: Mijn contract loopt tot na het volgende veldrit seizoen, en dit is mijn laatste seizoen als U23 renster. Ik wordt volgend jaar 22, en de UCI regels betekenen dat ik volgend seizoen naar de eliterensters moet overstappen.

JdJ: Je was de grote favoriet voor het WK in Oostende. Was je extra nerveus, en hoe verliep je wedstrijd?

MB: Ik had eigenlijk helemaal geen last van zenuwen, maar mijn start ging volledig de mist in. Ik werd links en rechts voorbijgereden, waardoor ik in ongeveer de 15^e positie bij het eerste bruggetje kwam. Daar viel een Française enkele meters voor mij, waardoor ik van de fiets moest. Daarna viel ik in het zand na de afdaling van de hoge brug, en was een goede klassering verkeken. Na de eerste ronde kwam ik als 14^e door, ik heb nog even op plaats 5 gereden maar ben tenslotte als 7^e gefinisht. Heel erg jammer natuurlijk, maar ik hoop de goede vorm de laatste 6 wedstrijden van het seizoen nog te kunnen tonen.

JdJ: heb je favoriete, en minder favoriete parcoursen?

MB: Een echt klimparkoers zoals de Koppenberg ligt me minder, maar wedstrijden als Brussel, met de schuine kanten en power zones, en ook Namen, Koksijde, Zonhoven vind ik heel leuk. Hoewel het in deze tijd zonder publiek in bijvoorbeeld Zonhoven heel zwaar zou zijn in de kuil, die aanmoedigingen mis je daar op zware momenten toch. Wel zijn momenteel de aanwijzingen van de kant makkelijker te verstaan. Hoewel er geen publiek is nemen het aantal volg en vriendschapsverzoeken op Instagram en Facebook behoorlijk toe, ik probeer daar geregeld iets te plaatsen wat met onze sport te maken heeft.

JdJ: Hoe zien jouw trainingen er uit, en wie begeleid je daarin?

MB: Afhankelijk van het moment van het seizoen train ik 1x per 2 weken op woensdag met het Credishop-Fristads team, de andere woensdag met een groep in Hattem. Ik wordt begeleid door ert-Jan Hamer, die ook Puck Pieterse onder zijn hoede heeft. Op de weg train ik vooral op de vermogensmeter, in het veld meer op gevoel omdat je daar natuurlijk niet continue op je computer kunt kijken wat bijvoorbeeld je hartslag is. Verder wordt er nog op lopen getraind, en ook de sportschool wordt regelmatig bezocht.

Tijdens wedstrijden is mijn vader altijd als mecanicien in de post te vinden, met nog iemand van ons Credishop-Fristads team.

JdJ: Jij bent een van de weinige vrouwen die over de balken springt, is dit ook een gevolg van specifiek trainen?

MB: Dat klopt, daar train ik sinds vorig jaar specifiek op. Doordat je niet af/op hoeft te stappen, en dus niet los/vast te klikken met de pedalen levert dit een kort moment van rust tijdens de wedstrijd, waardoor de spieren toch even kunnen ontspannen.

JdJ: Wat doe je in je vrije tijd naast het fietsen?

MB: Koken is een van mijn grote hobby’s, en ik houd van gezonde voeding, dus dat is als topsporter alleen maar meegenomen. Omdat mijn moeder helaas aan een rolstoel gebonden is kook ik thuis vaak, en doe ook de boodschappen. We staan in principe vrij in wat we eten, maar dat gaat bij mij dus automatisch.

Ik ben niet iemand die naar muziekfestivals gaat, mijn muzieksmaak ligt meer bij de rustigere muziek zoals bijvoorbeeld James Blunt.

Manon, bedankt voor je tijd en heel veel succes gedurende de laatste wedstrijden van dit seizoen, en volgend seizoen bij de Elite dames.